ks. Krzysztof Bardski
Recenzja: Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy. Przekład ekumeniczny z języków oryginalnych
W ubiegłym roku ukazał się przekład Nowego Testamentu oraz Psalmów dokonany z języków oryginalnych na język polski przez zespół tłumaczy reprezentujących jedenaście kościołów chrześcijańskich, w tym Kościół Rzymskokatolicki. Podobna inicjatywa, podjęta przez Towarzystwa Biblijne w innych krajach, zaowocowała ekumenicznymi tłumaczeniami Biblii na najważniejsze języki europejskie, czas więc, aby do ich grona dołączył również język polski.
Tłumacze nie opierali się na żadnym z dotychczasowych przekładów na języki nowożytne, aczkolwiek w kwestiach spornych wielokrotnie brali pod uwagę rozwiązania proponowane przez wcześniejsze tłumaczenia. Starano się wyrazić tekst Pisma Świętego językiem zrozumiałym dla współczesnego człowieka, unikano wiec archaizmów, które wyszły z powszechnego użycia, równocześnie zaś tłumacze dołożyli wszelkich starań, by język przekładu był wolny od wyrażeń kolokwialnych i godny treści, którą przekazuje.
Wydanie ekumenicznego tłumaczenia części Pisma Świętego poprzedzały długie dyskusje w komisjach przygotowujących poszczególne księgi, konsultacje z przedstawicielami poszczególnych wyznań, z wybitnymi współczesnymi biblistami katolickimi oraz z zespołem polonistów. Obecnie trwają prace nad tekstem Starego Testamentu, które zostaną ukończone w najbliższych latach.
Można by postawić pytanie: Wobec wielości polskich przekładów Pisma Świętego, a szczególnie wobec faktu, że w Kościele Katolickim wyjątkowe miejsce zajmuje Biblia Tysiąclecia (zwłaszcza na uwagę zasługuje wydanie piąte, w którym dokonano gruntownych poprawek), jaki jest sens dokonywania nowych tłumaczeń? Otóż każdy nowy, poprawny i solidny przekład ubogaca nasze rozumienie Słowa Bożego. Czytelnik, na podstawie różnic pomiędzy poszczególnymi tłumaczeniami, ma szansę doświadczyć bogactwa Biblii, rozszerzyć swoje rozumienie jej treści, a przez to ubogacić duchowe doświadczenie obcowania ze Słowem Bożym.